اثر کنترل کننده فازی بر کاهش میزان خسارت سازه ها

در این رساله، روشی نیمه فعال برای کنترل ساختمان های غیر خطی محک با استفاده از میراگرهای مایع لزج نیمه فعال ارائه و ارزیابی می شود. از کنترل کننده فازی به منظور تنظیم ضریب میرایی میراگرهای لزج نیمه فعال تحت تحریک زلزله استفاده شده است. توابع عضویت و پایگاه قوانین کنترل کننده فازی با استفاده از الگوریتم ژنتیک به منظور کمینه کردن میزان خسارت کلی سازه ها طراحی شده اند. همچنین از این ترکیب الگوریتم ژنتیک و کنترل کننده فازی به منظور کمینه کردن جابجایی بیشینه ساختمان ها استفاده شده است تا اثر کمینه کردن جابجایی بیشینه بر میزان خسارت بررسی شود. اثر این روش بر ساختمان های تمام مقیاس سه و بیست طبقه غیر خطی محک با اعمال شتاب نگاشت های مختلف بررسی شده است. برای مقایسه، از یک کنترل کننده فعال lqg که بر اساس کمینه کردن جابجایی طراحی شده استفاده شده است. همچنین نتایج مربوط به دو کنترل کننده فازی دیگر که عملکرد آنها بر روی ساختمان های غیر خطی محک بررسی شده است، آورده شده تا با نتایج بدست آمده در این رساله مقایسه شوند. نتایج نشان می دهد که ترکیب الگوریتم ژنتیک و کنترل کننده فازی مقدار شاخص خسارت را برای زلزله های مختلف در ساختمان سه طبقه بیش از 40 درصد و در ساختمان بیست طبقه در حدود 60 درصد کاهش داده است که در مقایسه با سایر انواع کنترلر مورد بررسی در این رساله عملکرد بسیار خوبی داشته است.